W Morzu Bałtyckim odkryto budowlę, która według szacunków może mieć ponad 10 tys. lat. Okazuje się, że odnaleziony obiekt to myśliwska konstrukcja. O rewelacji z Niemiec wiadomo coraz więcej. Prawdopodobnie podobna struktura znajduje się m.in. w Ameryce Północnej.
Mimo, iż Morze Bałtyckie nie jest zbyt głębokie ani najbardziej zasolone w Europie, posiada wiele licznych cech typowych dla dużych akwenów. Na jego dnie można odnaleźć wiele skarbów, takich jak: wraki statków, samolotów czy pozostałości budowli danych osad. Wiele z nich do tej pory nie zostało dokładnie zbadane. Według różnych źródeł część z nich nawet nie została jeszcze odnaleziona. W ostatnim czasie do listy skarbów dna bałtyckiego dołączyć można ruiny megastruktury sprzed 10 tys. lat.
Konstrukcja myśliwska
Struktura odnaleziona na dnie Morza Bałtyckiego ma około kilometra długości. Obiekt znajdujący się w Zatoce Meklemburskiej w Niemczech nazwano Blinkerwall . Odkryli ją naukowcy z Uniwersytetu w Kilonii, Uniwersytetu w Rostocku i Instytutu Badań Morza Bałtyckiego Leibniza. Podwodne odkrycia ułatwiły im statki oraz podwodne drony. Tego typu narzędzia przeznaczono do pobierania obrazów sonarnych, które stały się głównym źródłem wiedzy o wielkości i kształcie badanej zatopionej konstrukcji.
Ze wstępnych ustaleń naukowców wynika, że odkryty obiekt, to budowla myśliwska z epoki kamienia. Prawdopodobnie przeznaczano ją do polowania na renifery. Jeśli tezy naukowe zastaną potwierdzone, okaże się, że owa struktura jest najstarszą tego typu budowlą stworzoną przez człowieka na świecie. „Blinkerwall jest też największą ze znanych konstrukcji z epoki kamienia na Starym Kontynencie”.
Dlaczego konstrukcja znajduje się pod wodą?
Naukowcy uważają, że rozmieszczenie skał i ich ilość sugeruje, że nie powstały naturalnie. W skład struktury wchodzi co najmniej 1673 pojedynczych kamieni, które ułożone są obok siebie na odcinku 971 metrów. Blinkerwall znajduje się na głębokości 21 metrów.
Prawdopodobnie konstrukcja myśliwska zatonęła przez podniesienie się poziomu mórz pomiędzy 8600 a 8000 lat temu. W tamtym okresie powodzie były częstym zjawiskiem na tamtych terenach europejskich. Pod wodą w tym czasie znajdował się także obszar łączący Wielką Brytanię z kontynentem.
Polowania w epoce kamienia
Wielu z nas zadaje sobie pytanie: jak w ogóle w tamtych czasach polowali ludzie? Bardzo prawdopodobne jest, że konstrukcja myśliwska pomagała kłusować na duże zwierzęta kopytne. Były to przede wszystkim renifery, które dwa razy w roku przemierzały tereny Europy w ramach sezonowych migracji. „Po zapędzeniu zwierząt w kamienną pułapką, stawały się łatwym łupem dla neolitycznych łowców-zbieraczy”.
Interpretację odkrycia ułatwia fakt, że podobne struktury, o takim samym przeznaczeniu znajdowano w różnych zakątkach naszego świata. Jedna z najlepiej poznanych leży w rejonie pięciu Wielkich Jezior Ameryki Północnej, a ściślej mówiąc pod jeziorem Huron. Powstała ok. 9 tys. lat temu i służyła do polowania na karibu (ssaki z rodziny jeleniowatych). „Pułapka” znaleziono w Zatoce Meklemburskiej jest ona zatem znacznie starsza, co dodaje jej wyjątkowości.
Autor: Patrycja Żero
Fot. Canva
