Samoocena oraz poczucie własnej wartości wykształcają się już w pierwszych latach życia. Najważniejszą rolę w tym procesie odgrywają rodzice. Istnieją jednak zachowania z pozoru normalne, które mogą doprowadzić do zachwiania równowagi psychicznej dziecka. Co do nich należy?
Poczucie własnej wartości oraz samoocena kształtują się już od pierwszych lat życia w domu rodzinnym.
Z pozoru naturalne zachowania mogą negatywnie wpłynąć na dziecko, poniżając je i zaniżając poczucie własnej wartości.
Jak wiadomo, każdy rodzic w swoich działaniach kieruje się dobrem dziecka. Należy jednak pamiętać, że czasem nieodpowiednio dobrane słowa lub wypowiedziane w złym tonie mogą wywołać uszczerbek na psychice dziecka. To oczywiście przekłada się później na jego życie dorosłe. Jakie zachowania zaliczają się do toksycznych? Wyjaśnimy Wam to w poniższym artykule.
Jakie zachowania można nazwać toksycznymi?
Wszyscy mamy lepsze i gorsze dni i każdemu czasem może zdarzyć się jakieś nieprzemyślane zachowanie, czy niekontrolowana reakcja, jak np. krzyk. W końcu jesteśmy tylko ludźmi i każdy z nas ma prawo do błędów. Istnieją zachowania z pozoru normalne, które jednak takimi nie są i bardzo negatywnie wpływają nie tylko na psychikę dziecka, ale także na jego zachowania społeczne. Dziecko, które jest non stop krytykowane, zamyka się w sobie i zdecydowanie mniej uczestniczy w życiu społecznym. Oczywiście, skutki złego postępowania zawsze można naprawić, niekiedy jednak potrzeba na to dużo czasu.
Zazwyczaj rodzic nie ma świadomości, że dana reakcja, czy zachowanie jest toksyczne i może źle wpłynąć na dziecko. Jakie więc zachowania można uznać za toksyczne? Najczęstszym tego rodzaju zachowaniem jest stawianie wygórowanych wymagań i nieakceptowanie błędów, a wręcz stosowanie kar za ich popełnianie. Kolejnym przykładem toksycznego zachowania jest skupianie się wyłącznie na porażkach. Celowe stwarzanie niekomfortowych dla dziecka sytuacji oraz nieszanowanie jego zdania to również przykłady zachowań toksycznych. Ignorując opinię dziecka pokazujesz mu, że nie warto się nią dzielić.
Postępując w ten sposób dajesz dziecku do zrozumienia, że nie zasługuje na twoją uwagę. W ten sposób na pewno nie wzbudzisz w nim chęci do dalszego rozwoju.
Na jakie zachowania uważać?
- Nie krzycz, gdy przyniesie ze szkoły kolejną jedynkę ze sprawdzianu. Krzykiem nie wzbudzisz w nim ciekawości świata
- Nie obrażaj się na swojego nastolatka. To wcale nie pomoże ci przekonać go do swojej racji
Zamknięte w sobie, niepewne, a może nawet stłamszone?
Jak już wspomniałam, każdy z nas jest inny. Dzieci niczym się tu nie różnią. Jedne są bardzo odważne, lgną do ludzi, a w przedszkolu czują się jak ryby w wodzie. Inne zaś wolą trzymać się z boku. Pamiętajmy jednak, że dziecko zwykle ma o sobie raczej wysokie mniemanie. To jak będzie ono postrzegało siebie w przyszłości w dużej mierze zależy od postępowania otaczających go osób dorosłych, a przede wszystkim rodziców. To wzbudza w nim niepewność i strach przed podejmowaniem nowych wyzwań.
Autor: Anna Marciszewicz
Fot. Canva
