Pedagogika jest dziedziną, która bardzo dobrze współpracuje z innymi dyscyplinami nauki, dostarcza mnóstwo informacji o świecie i rzeczywistości, w której żyjemy.
Istotą pedagogiki porównawczej jest porównywanie oraz dokonywanie oceny rezultatów poszczególnych systemów edukacyjnych, które działają w różnych krajach i w różnym przedziale czasowym. Tak pojmowana nauka jest ciekawą, wnoszącą istotny materiał badawczy, nie tylko do systemów edukacyjnych w Polsce, ale i na świecie.
Pedagogika porównawcza działa w różnych krajach, efekty badań we współczesnym świecie są konsultowane między państwami, to istotny aspekt edukacji, powodujący, że może się ona dynamicznie rozwijać.
Pedagogika porównawcza ukształtowała się w Oświeceniu, odtąd coraz liczniejsze ośrodki prowadzą w jej zakresie badania, dostrzegając ich sens, celowość, efekty.
Pedagogika porównawcza:
- charakteryzuje systemy edukacyjne,
- bada proces rezultatów kształcenia,
- zbiera dane oraz je klasyfikuje.
Pedagogika porównawcza zbiera dane statystyczne, takie jak dokonywanie porównań ilości nauczycieli przypadających na ucznia.
Dostrzegamy, że wpływ pedagogiki porównawczej na kształtowanie się systemów edukacyjnych jest bardzo duży. Zebrane informacje wzbogacają istotnie stan wiedzy ogólnej i szczegółowej w elementarnych dla edukacji aspektach.
Pedagogika porównawcza to nowa wciąż dyscyplina, która ma bardzo wiele do zaoferowania. Dostarcza takiego stanu wiedzy, że on bardzo szybko może się przełożyć na efekty edukacji i tak się dzieje. W Polsce istnieje wiele miejsc, w jakich pedagogika porównawcza ma swoje istotne znaczenie.
Pedagogika porównawcza działa na kilku płaszczyznach, podstawowe z nich to:
- wspomaganie, dotyczy rozwoju instytucji edukacyjnych,
- analiza danych, które występują w systemie edukacji i w ogóle i rzeczywistości społecznej,
- inwestycje są bardzo ważnym obszarem, który powiązuje naukę z systemem gospodarczym, politycznym i społecznym,
- dokonywanie uogólnień teoretycznych, czego naczelną zasadą jest dokonywanie podsumowań na temat tego, jakie działania należy podjąć dla dobra systemów edukacyjnych w poszczególnych krajach, aby mogły się dalej rozwijać.
Pedagogika porównawcza ma w sobie, jako główne założenia prowadzić badania, porównać dane, wymieniać informacje z otoczeniem, aby różne systemy edukacyjne rozwijały się i stanowiły odpowiedź kompleksową na złożone potrzeby świata dziś.
Pedagogika porównawcza to cenna dyscyplina wiedzy, bez badań porównawczych nie ma sprawnie działającej nauki. Pedagogika porównawcza ma także niestety szereg trudności.
Zasadnicze to:
- koszty badań,
- trudności w gromadzeniu badań z różnych źródeł,
- często jest tak, że występuje problem z porównywalnością zebranych danych,
- niepewność, co do aktualności i rzetelności badań podawanych przez instytucje różnych państw, które nie zawsze martwią się ich zastosowaniem,
- problemy metodologiczne, wynikające z różnych skal pomiarowych.
Stereotypy w badaniach, jakie dotykają różne kraje na świecie. Toczą się dyskusje od poprzedniego wieku, jak powinna się rozwijać pedagogika porównawcza, jakie obrać metody, cele i przedmiot badawczy. To elementarne kwestie, ale na nich opiera się metodologiczna warstwa badań społecznych, jako ich zasadniczy trzon. Nauka zawsze musi wychodzić od poszukiwania swojej podstawy, czym są strategie badawcze. Nie wolno zapominać, że stale można je unowocześniać, idąc za potrzebami nowych czasów. Ale także nie wolno zapomnieć i lekceważyć dotychczasowego dorobku.
Autor: Katarzyna Lisowska
Fot. Canva
